Anita wil verbeteren bij Bravis

“Ik voel me
als een vis
in het water”

Hoe maken we morgen beter?

Anita wil <span>verbeteren</span> bij Bravis

Van een grote dienstverlener in werving & selectie stapte Anita Akkermans over naar de afdeling Chirurgie en Vaatlab in het Bravis ziekenhuis. Op het eerste gezicht zou je zeggen dat het verschil nauwelijks groter kon zijn. Zelf denkt ze daar anders over. “Want in beide situaties houd ik me bezig met belangrijke pijlers onder een mensenleven. Voorheen was dat werk en inkomen, nu is dat gezondheid.”

Van een grote dienstverlener in werving & selectie stapte Anita Akkermans over naar de afdeling Chirurgie en Vaatlab in het Bravis ziekenhuis. Op het eerste gezicht zou je zeggen dat het verschil nauwelijks groter kon zijn. Zelf denkt ze daar anders over. “Want in beide situaties houd ik me bezig met belangrijke pijlers onder een mensenleven. Voorheen was dat werk en inkomen, nu is dat gezondheid.”

Overeenkomsten

Anita ziet wel meer overeenkomsten tussen haar voormalige werkkring en haar nieuwe werkomgeving bij Bravis. “Voorheen zat mijn organisatie altijd in een soort driehoeksverhouding tussen werkzoekenden en werkgevers. Nu zit ik in diezelfde positie, maar dan tussen patiënten en medisch specialisten. En in beide gevallen hebben ze belangen die grotendeels overeenkomen – in dit geval de best mogelijke zorg ontvangen én geven – met daarin natuurlijk wel nuances. De afstemming binnen die driehoeksverhouding in goede banen leiden, is razend interessant. Zeker omdat continu verbeteren een belangrijk onderdeel van mijn werk is. Ik voel me hier als een vis in het water.”

Stip op de horizon

Natuurlijk zijn er ook veel verschillen tussen het bedrijfsleven en de zorg. “In de organisatie waar ik werkte ging het, zeker na een overname door een investeringsmaatschappij, vooral over zoveel mogelijk winst maken tegen zo laag mogelijke kosten. Het moest steeds sneller, beter en meer. Nieuwe ideeën belanden dan al snel in de prullenbak, want ze leveren niet meteen geld op. In het ziekenhuis is er veel meer ruimte voor initiatief om de zorg beter te maken. Dat zoiets geld en tijd kost, is een gegeven – binnen bepaalde grenzen natuurlijk: ook Bravis moet financieel gezond blijven. Maar er wordt wel een heldere stip op de horizon gezet waar we naartoe werken. Die is vooral maatschappelijk gedreven, en er is veel oog voor de menselijke maat.”

Inbreng

Ieders inbreng wordt gewaardeerd, ziet Anita dagelijks op haar werk. “Als iemand aan een werkgroep wil deelnemen, is dat bijna altijd wel mogelijk. Zo zit ik zelf bijvoorbeeld in de werkgroep decubitus, omdat ik het een interessant onderwerp vond toen ik er tijdens presentaties door wondverpleegkundigen mee te maken kreeg. Voor ik het weet zat ik in de werkgroep en toen ik met mijn afdeling een pilot wilde draaien, kon dat gewoon. Als je een goed idee hebt en het sluit aan bij de organisatiedoelstellingen, dan krijg je daarvoor de ruimte. En niet alleen ik als manager, maar iedereen.”

Juiste mindset

Dat Anita nog geen achtergrond in de zorg had, is wat haar betreft geen drempel om haar huidige functie goed te kunnen uitvoeren. “Ik vraag me zelfs af of het goed is om altijd inhoudelijk overal van op de hoogte te zijn. Dan loop je risico dat je de diepte in duikt. Ik kan dat niet, want ik heb geen medische achtergrond. Daardoor kan ik wel beter de grote lijnen voor ogen houden. En als ik iets op medisch gebied moet weten, leggen de experts het me gewoon uit. Het belangrijkste is dat je flexibel bent en dat je denkt in mogelijkheden en niet in beperkingen. Met die mindset kun je zeker de overstap maken van een baan buiten de zorg naar Bravis, want ook hier bewegen we continu mee met wat er om ons heen verandert en gebeurt.”