Bij Bravis werk je niet je niet alleen omdat je hart hebt voor de zorg, maar ook omdat je met jouw ambitie wilt bouwen aan het ziekenhuis van de toekomst. Met de nieuwste technieken en de kennis van morgen geven we Bravis en het werk opnieuw vorm. Ervaar hoe het nu écht is om bij Bravis te werken en ontdek de verhalen van jouw toekomstige collega's.
Als geboren en getogen West-Brabantse is Bravis voor Fleur Suijkerbuijk al haar hele leven lang hét ziekenhuis. “Alleen al daarom vind ik het leuk om hier te werken: ik kan zo echt iets betekenen voor de mensen uit mijn eigen regio. Het Bravis ziekenhuis is een van de grootste algemene ziekenhuizen van Nederland, maar toch is het ziekenhuis niet te groot, waardoor je hier écht iets kan bereiken.”
Van een grote dienstverlener in werving & selectie stapte Anita Akkermans over naar de afdeling Chirurgie en Vaatlab in het Bravis ziekenhuis. Op het eerste gezicht zou je zeggen dat het verschil nauwelijks groter kon zijn. Zelf denkt ze daar anders over. “Want in beide situaties houd ik me bezig met belangrijke pijlers onder een mensenleven. Voorheen was dat werk en inkomen, nu is dat gezondheid.”
Er zijn bij het Bravis ziekenhuis wel meer collega’s die familie van elkaar zijn. Maar dat broer, zus én moeder – en tot een paar jaar geleden ook vader – allemaal in het ziekenhuis werken, is uniek. “Maar toch hebben we elkaar ’s avonds tijdens het eten nog wel iets te vertellen, hoor!”
Daniëlla Boot werkt al behoorlijk lang bij Bravis in Roosendaal: in 1997 begon ze als uitzendkracht bij de catering in het ziekenhuis, die toen nog door een externe partij werd uitgevoerd. In 2017 besloot Bravis deze werkzaamheden in eigen beheer te nemen en kwam Daniëlla in vaste dienst. Na al die jaren wilde Daniëlla graag eens iets anders doen. Inmiddels volgt ze de opleiding tot medisch secretaresse en doet ze in de poli volop werkervaring op.
Als Parweez Koehestanie iets wil, dan gaat hij er vol voor. Als kind in Afghanistan had hij zich al tot doel gesteld om dokter te worden en nadat hij op zijn zeventiende naar Nederland vluchtte, heeft hij die droom waargemaakt.
Zeventien jaar en negen maanden was Corrie Perdaems, toen ze op 1 september 1971 als leerling-verpleegkundige begon bij het Franciscus Ziekenhuis in Roosendaal. Bijna een halve eeuw later werkt ze nog altijd met heel veel plezier bij Bravis. Tot september: dan gaat ze van haar pensioen genieten!
Esmee Jongmans volgt de opleiding tot operatieassistent. Het theoretische gedeelte vindt plaats bij het Erasmus MC in Rotterdam; de werkervaring doet ze op bij het Bravis ziekenhuis. “Ik werkte eerst als doktersassistente bij Bravis en kreeg de kans om intern te solliciteren voor dit duale werk-leertraject. Dat je hier dit soort stappen kunt zetten, vind ik heel leuk aan het Bravis ziekenhuis.”
Ambitieus en nieuwsgierig: met die twee woorden kun je verpleegkundige Vera Kerstens rustig typeren. Na vijf jaar als verpleegkundige te hebben gewerkt in een verpleeghuis – waar ze onder meer de longrevalidatie mede had opgezet – was ze toe aan een nieuwe uitdaging. Daarom koos ze twaalf jaar geleden voor Bravis. Hier haalde ze haar hbo-diploma, werd ze praktijkbegeleider en vervulde ze tijdelijk de rol van teamleider.
Ronald Besselink heeft vele jaren met veel plezier gewerkt op de high care-afdeling van een academisch ziekenhuis. “Daar liggen bijvoorbeeld patiënten die na een levertransplantatie niet meer op de IC hoeven te liggen, maar nog niet naar een gewone verpleegafdeling kunnen. Een heel interessante afdeling, maar ik wilde een nieuwe uitdaging, liefst dichter bij huis. Bij de spoedeisende hulp van Bravis vond ik precies wat ik zocht.”
Slaaponderzoek, zenuwonderzoek, onderzoek naar het functioneren van de hersenen: Anniek Snoeijs is in opleiding tot laborant KNF (Klinische Neurofysiologie) en voert onder andere deze onderzoeken op beide Bravis-locaties uit. Dat doet ze met veel plezier. “Er is veel ruimte voor ideeën, dat vind ik erg fijn.”
“Zodra je een ziekenhuis binnenloopt, proef je meteen de sfeer. En bij Bravis is die gemoedelijk en vriendelijk, met medewerkers die bereid zijn om iets voor elkaar te doen. Ik ben hier in 2000 met open armen ontvangen en ik werk hier nog altijd met veel plezier.”
Dat Veerle verpleegkundige wilde worden, dát wist ze zeker. Maar welke kant ze precies op wilde? Dat wist ze nog niet, toen ze met haar opleiding startte. Totdat ze in haar tweede jaar stage ging lopen bij Bravis in Roosendaal. “Dat beviel me zo goed dat ik ervoor heb gekozen om de resterende twee jaar van mijn opleiding te gaan volgen via het duale traject dat Bravis biedt.”
Elke dag de zorg een beetje beter maken. Dat is waar Patrick Elmendorp, sinds vijf jaar werkzaam bij het Bravis ziekenhuis, zich voor inzet. “Na een vrij lange loopbaan in het bedrijfsleven wilde ik werken bij een organisatie met een maatschappelijk doel. En hoewel ik geen patiëntcontact heb, vind ik het mooi om bij te dragen aan betere zorg. Dat geeft veel voldoening.''
Medische techniek combineren met patiëntcontact. Dat is wat Marijke Schijven aansprak bij haar studiekeuze voor de opleiding MBRT (Medische Beeldvorming en Radiotherapeutische Technieken). Als laborant medische beeldvorming heeft ze binnen Bravis de kans gekregen om zich steeds verder te specialiseren in angiografie.
Kitty Broeders werkt al 28 jaar bij Bravis. “En dat is niet voor niets. Naar het werk gaan voelt voor mij ook een beetje als thuiskomen. Samen met alle collega’s van mijn afdeling vormen we één geheel en voelen we elkaar perfect aan.''
In een ziekenhuis gaan werken zonder zorgachtergrond: Annelies Koeken bewijst al veertien jaar dat het mogelijk is. Ze verruilde KPN voor – toen nog – het Franciscus Ziekenhuis in Roosendaal. “Ik zocht een baan waarbij niet de winst en de aandeelhouders, maar het maatschappelijk belang voorop stond. Ik heb nog altijd geen dag spijt gehad van mijn overstap.”
