Veronique blijft zich ontwikkelen bij Bravis

“Ons vak is zo mooi, dat mag wel wat bekender worden”

Hoe maken we morgen beter?

Veronique blijft <span>zich ontwikkelen</span> bij Bravis

Al bijna dertig jaar werkt Veronique Verheijen-Verdonk bij Bravis. Eerst als operatieassistent, maar twaalf jaar geleden maakte ze de switch naar een destijds vrij nieuw beroep: physician assistant (PA). “Ook nu is nog niet zo bekend wat wij precies doen. Jammer, want het is een heel boeiend vak met veel verantwoordelijkheid. Daar mag dus best wat meer aandacht voor komen!” 

Al bijna dertig jaar werkt Veronique Verheijen-Verdonk bij Bravis. Eerst als operatieassistent, maar twaalf jaar geleden maakte ze de switch naar een destijds vrij nieuw beroep: physician assistant (PA). “Ook nu is nog niet zo bekend wat wij precies doen. Jammer, want het is een heel boeiend vak met veel verantwoordelijkheid. Daar mag dus best wat meer aandacht voor komen!” 

Operatieassistent

Werken in het ziekenhuis zat er bij Veronique al vroeg in. “Tijdens mijn middelbare schooltijd werkte ik al in het toenmalige Franciscus ziekenhuis als afwashulp en voedingsassistente. Na het behalen van mijn vwo-diploma in 1988 wilde ik een medische opleiding volgen, maar geneeskunde of verpleegkunde spraken mij onvoldoende aan. Op een open dag kwam ik in aanraking met het vak van operatieassistent en op dat moment was het voor mij duidelijk: dat wil ik worden! Via het toenmalige Lievensberg-ziekenhuis volgde ik de opleiding; daarna ben ik op de OK van het Franciscus ziekenhuis gaan werken. Een topbaan, want het was altijd spannend en afwisselend, op ieder moment van de dag. Vaak werkten we met meerdere collega’s samen op een vierkante meter.”

Verder ontwikkelen

“Net zoals veel mensen ging ik mezelf op een gegeven moment de vraag stellen: is dit wat ik de rest van mijn werkzame leven wil blijven doen? Ik kwam tot de slotsom dat ik me verder wilde ontwikkelen en graag een meer solistische functie wilde gaan vervullen. Toen ik in 2009 de nieuwe, duale opleiding tot PA ontdekte, heb ik samen met een collega de chirurgen ervan kunnen overtuigen dat dit veel meerwaarde kan hebben. Zeker ook met het oog op de toenemende zorgvraag en de herverdeling van de taken binnen het ziekenhuis, die nodig is om aan die vraag te kunnen blijven voldoen. In 2012 ben ik afgestudeerd. Vanaf het begin was het best pionieren en nog steeds is binnen en buiten het ziekenhuis best veel onduidelijk over de werkzaamheden, kennis, kunde en kwaliteit van de PA: we kunnen, gelijk aan de medisch specialist, de hoofdbehandelaar van een patiënt zijn.”

Kwaliteit in de zorg

“Je ziet binnen de gezondheidszorg, net als in andere beroepsgroepen, dat veel dingen sneller en met minder mensen – dus eigenlijk: goedkoper – moeten gebeuren. Om toch genoeg aandacht voor de patiënt en kwaliteit van de zorg te behouden, ontstaan er steeds meer functies ter ondersteuning van de medische specialist. Gespecialiseerd verpleegkundigen, verpleegkundig specialisten en dus ook de physician assistant. Op papier zijn daartussen verschillen, maar in de praktijk zijn die niet altijd merkbaar. Dat maakt het best lastig, want een PA is een medische zorgprofessional, die zelfstandig geneeskundige zorg biedt aan patiënten binnen een medisch specialisme. Een PA is BIG-geregistreerd en staat ingeschreven in het kwaliteitsregister. Als PA mag je een aantal voorbehouden handelingen doen, indiceren en medicatie voorschrijven. De taken en verantwoordelijkheden van de PA zijn bij wet geregeld en worden, in overleg met de artsen waarmee de PA samenwerkt, vastgesteld.” 

Zelfstandig behandelen

“Nieuwe patiënten voor de vaatchirurgie komen vaak in eerste instantie bij mij terecht. Ik neem de anamnese af, doe lichamelijk onderzoek en stel de diagnose. Daarna wordt mijn behandelplan ingezet. Mocht er een ingreep noodzakelijk zijn op de operatiekamer, dan roep ik de hulp in van de (vaat-)chirurg. Maar alle ingrepen onder lokale verdoving kan ik zelf uitvoeren. Daarbij kun je bijvoorbeeld denken aan het verwijderen van vetbulten, talgklieren of ingegroeide teennagels, maar ook aan laserbehandeling bij spataderen.

STAPTEMBER

Een veelvoorkomende aandoening die Veronique behandelt is etalagebenen. “Deze mensen kunnen niet ver lopen, omdat ze bij inspanning pijn krijgen aan hun benen. De meeste patiënten krijgen in eerste instantie looptraining voor een periode van een half jaar, onder begeleiding van een fysiotherapeut. Afhankelijk van het resultaat kan aanvullend onderzoek en behandeling nodig zijn.” Om haar collega’s te laten ervaren wat voor impact zo’n looptraining heeft voor de patiënt, heeft Veronique samen met de vaatverpleegkundigen STAPTEMBER georganiseerd in het Bravis ziekenhuis. “Daarbij hebben we medewerkers opgeroepen om in september elke dag te gaan wandelen, via de Ommetje-app. Er hebben zich 125 medewerkers aangemeld. Je ziet dat mensen er competitief van worden, maar ook uiteindelijk de belasting daarvan gaan ervaren. En dan realiseren ze zich pas dat zíj wel de keus hebben om af te haken. De patiënt heeft die keuze niet.”

Meer bekendheid voor het vak

“Dat je bij Bravis de ruimte krijgt om dit soort dingen te organiseren, is heel fijn. Naast STAPTEMBER heb ik meerdere symposia georganiseerd, samen met de wondverpleegkundige. Met dit soort projecten kunnen we onszelf goed presenteren en dat is nodig, want in de praktijk blijken de term en functie physician assistant bij zowel de patiënten als medische specialisten en huisartsen niet helemaal ingeburgerd. Laatst kregen we via een huisarts een verwijzingsbrief waarin de patiënt werd verwezen naar ‘de psychische assistent…’ Er is dus nog wel wat werk aan de winkel om ons mooie vak wat bekender te maken.”